Kerst in Nederland

Hallo allemaal!

Even een klein berichtje uit Tanzania. Het gaat nog steeds goed hier. Over 2 weken ben ik weer in Nederland om mijn geliefde Alvin, familie en vrienden weer te zien. Ik blijf 4 weken en vertrek weer op 18 januari 2010 zoals het er nu naar uit ziet.

Hier is het druk, ben begonnen met diensten in November en dat betekent een aantal slapeloze nachten en drukke weekenddiensten met veel zieke patiënten, die ik helaas niet allemaal beter kan maken.

Ook ben ik begonnen met het opstarten van onderzoek naar moedersterfte en bijna moedersterfte. Eerst ga ik uitzoeken wat precies de oorzaken zijn van (bijna)moedersterfte en wat hebben deze vrouwen gemeen. Daarna ga ik op zoek naar hoe we die (bijna)sterfte omlaag kunnen brengen door ofwel ernstige ziekte te voorkomen, ofwel op tijd te behandelen.

Genoeg dingen om me hier bezig te houden dus! Maar goed, nog anderhalve week werken en dan begin ik donderdag aan mijn reis terug naar NL via Arusha, Dar, Dubai, Dusseldorf, met als eindbestemming…… Nederland!!

Aankomst: zondag 20 dec 13.00 Dusseldorf

Vertrek: maandag 18 jan 10.20 Amsterdam

Tot snel allemaal!!!

Veel liefs uit Haydom

Kerst in Nederland

Hallo allemaal!

Even een klein berichtje uit Tanzania. Het gaat nog steeds goed hier. Over 2 weken ben ik weer in Nederland om mijn geliefde Alvin, familie en vrienden weer te zien. Ik blijf 4 weken en vertrek weer op 18 januari 2010 zoals het er nu naar uit ziet.

Hier is het druk, ben begonnen met diensten in November en dat betekent een aantal slapeloze nachten en drukke weekenddiensten met veel zieke patiënten, die ik helaas niet allemaal beter kan maken.

Ook ben ik begonnen met het opstarten van onderzoek naar moedersterfte en bijna moedersterfte. Eerst ga ik uitzoeken wat precies de oorzaken zijn van (bijna)moedersterfte en wat hebben deze vrouwen gemeen. Daarna ga ik op zoek naar hoe we die (bijna)sterfte omlaag kunnen brengen door ofwel ernstige ziekte te voorkomen, ofwel op tijd te behandelen.

Genoeg dingen om me hier bezig te houden dus! Maar goed, nog anderhalve week werken en dan begin ik donderdag aan mijn reis terug naar NL via Arusha, Dar, Dubai, Dusseldorf, met als eindbestemming…… Nederland!!

Aankomst: zondag 20 dec 13.00 Dusseldorf

Vertrek: maandag 18 jan Amsterdam

Tot snel allemaal!!!

Veel liefs uit Haydom

Mount Meru

Ik word naast een gynaecoloog ook nog een echte berggeit hier. Afgelopen week heb ik lekker een weekje vrijgenomen om Mount Meru te beklimmen, na de Kilimanjaro de hoogste berg van Tanzania met 4562 meter. Op dinsdag ben ik met Flying Medical Service in een kleine 6-persoons Cesna naar Arusha gevlogen. Heeeeeeel toevallig was de piloot Ezra, degene waar Julia en ik 3 jaar geleden ook mee op pad waren. Dus ik mocht gelijk de stuurknuppel weer vast houden. Super!! Het schijnt dat je in 40 uur kunt leren vliegen.... Lijkt me wel wat :-)

- Met FMS onderweg, Meru en Kili begroeten ons -

- Omgeving van Haydom uit de lucht -

Samen met 2 Canadese meiden die in Haydom als vrijwilliger werken gingen we woensdagochtend op pad met heerlijk weer. De Kilimanjaro liet zich helemaal zien, iets wat niet veel voorkomt en nu wel 2 dagen op een rij! Wij waren natuurlijk getraind op Mount Hanang en zodoende legden we alle afstanden in no-time af. 's Nachts sliepen we in een hut. Ook hadden we 4 porters (geen idee waarom zoveel), een kok, een gids en een gewapende ranger om ons te begeleiden. Ik voel me soms zo koloniaal hier, hoe zou dat komen?

Eerst liepen we door een heel mooi bos, met aapjes, giraffen en buffels. Supergroen allemaal vergeleken met Haydom. Daarna werd de begroeiing lager en konden we genieten van supervergezichten van de Kilimanjaro. De laatste dag, de "summitday", liepen we over vulkaansteentjes en vulkaangruis. Mount Meru is namelijk net zoals alle hoge bergen in Tanzania een vulkaan.

- De eerste dag -

- Kilimanjaro bij zonsopgang, zeldzaam zonder wolken -

- Onderweg, omdat het zo mooi is! -

De laatste dag liep de wekker om 1.30 uur af, om om 2.00 uur klaar voor de start de toppoging te wagen. In Haydom hadden we de grootste lol met de voorbereiding gehad om lokale gebreide mutsen op de kop te tikken, die moesten natuurlijk mee naar de top - summitgear...!

Precies toen de zon zijn eerste straaltjes over de horizon liet schijnen stonden wij op de top, een beetje licht in het hoofd, maar verder geen verschijnselen van hoogteziekte. Wat fantastisch!! En wat een uitzicht. Kilimanjaro lag nog te slapen met zijn hoofd in de wolken.

Na een half uurtje waren we zodanig afgekoeld dat we weer moesten bewegen en toen zijn we in een keer 25 km en 2500 hoogtemeters afgedaald naar de uitgang van het park.

Je kan je voorstellen dat gisteren de beentjes een beetje stijf waren...

- Op de top van Mount Meru - Socialist Peak 4562 meter -

- Zonsopgang vanaf de top van Mount Meru -

- De krater van Meru -

- Kilimanjaro vanaf de top van Meru met zijn hoofd in de wolken -

- Op de terugweg met Kilimanjaro imposant op de achtergrond -

Nu ben ik weer "thuis". Bo ging helemaal uit haar dak toen ik arriveerde. Heerlijk is dat toch, dat er iemand blij is als je weer thuis bent :-)

Morgen weer aan de slag en dan nog 6 weekjes voordat ik weer naar NL kom!

Floor op bezoek

Floor was een weekendje in Haydom en het voelde heel erg vertrouwd. Eigenlijk alsof ze daar altijd al was. Grappig is het dat je je enorm kunt verheugen om iemand te zien en dan zie je elkaar eindelijk... en dan is het heel gewoon. Ik neem dat aan voor een goed teken.

- ontbijtje in de achtertuin -

We hebben samen nog een keer Mount Hanang beklommen en geslapen op 3100 meter, 300 meter onder de top. Het was een superavond, met goud licht wat tussen de bewolking op de berg en de horizon door scheen. Onze tent stond in een grot, een beetje uit de wind. Ondanks onze bedenkingen of we wel met zijn drieën in het kleine tentje zouden passen ben ik blij dat we met zijn drieën waren. Het heeft ons zeker lekker warm gehouden. Morgen vlieg ik naar Arusha, even een weekje eruit, Mount Meru beklimmen (4700 meter) en dan meeten Floor, Joost en ik nog een laatste keer in Arusha.

- Floor en 'Josti' ;-) -

- wildkamperen in Tanzania -

Verder gaat het zijn gangetje, wordt al een volleerde gynaecoloog. Voor een ovariectomie of keizersnede draai ik mijn hand niet meer om. Een uterusextirpatie met klemmen die niet klemmen, scharen die niet knippen en hechtdraad wat breekt omdat het over de datum is, net als je een groot vat afbind, blijft een beetje spannend, maar ook dat gaat steeds beter Vandaag nog visite gedaan bij een overvolle antenatal room waar de vrouwen met zijn drieën op een bed lagen (moet je nagaan, eigenlijk met zijn zessen).

- klein stukje klimmen... -

- en op de top! again -

De groentetuin groeit hard! Ik heb de eerste ronde bonen al geoogst en nu komen er weer nieuwe bloemetjes in, dat betekent nieuwe bonen! Ook de parika staat in de knop en de watermeloen groeit hard. De tomaten hangen al aan de stokken, nu nog rood worden aan de plant en dan lekker opsmikkelen. De courgette is al 5 cm lang, hopelijk kan ik die gaan oogsten voordat ik terug naar NL kom, want dat is al over ongeveer 6 weken. En dan zit de eerste helft er al op. Is het niet te geloven hoe snel de tijd vliegt.....?!

Anyway, ondanks dat ik Alvin heel erg mis, heb ik het enorm naar mijn zin!

- mountain sunset -

Weekendje kamperen

Ik heb dit weekend in de bush gekampeerd. En dat ging niet zonder slag of stoot.

Het plan was om zaterdagochtend lekker vroeg te vertrekken om een weekendje erop uit te gaan in de buurt. Er zijn verschillende plekken waar het heel mooi is om een nachtje te overnachten en het echte Afrika te beleven. Samen met Joost (vriend van Floor), Paul (andere NLse student), Melina (Deense studente) en Bo gingen we op pad. We moesten eerst een aantal hindernissen overwinnen voordat we dan ook echt op pad konden gaan.

De eerste hindernis was een zachte band. Niet lek, maar op de een of andere manier zat de band niet goed op de velg en was er heeel langzaam lucht uit aan het ontsnappen. Dus wij naar de garage van het ziekenhuis, probleem opsporen (zoals wij dat in NL met een fietsenband doen), band leeg laten lopen en weer oppompen. Klus geklaard.

Lekker op pad dachten we. Toen we zo'n 15 minuten onderweg waren zag ik ineens een lampje branden van de accu. Die heb ik 2 weken geleden nog gecontroleerd en bijgevuld met gedestileerd water, daar kan geen probleem mee zijn. Totdat de motor ineens afsloeg en ik naar buiten ging om te kijken wat er loos was: de motor was oververhit. Ik met mijn stomme kop was vergeten water/koelvloeistof te controleren en ja hoor er zat net deze ene keer niet genoeg water in! Motor af laten koelen, 6 liter water erin gegoten en de motor weer aangezet. Op dat moment kwam er ook een traktor van Haydom langs, met mensen die ons zojuist hadden geholpen met de lekke band. Die zullen wel gedacht hebben. Ook zij hebben er naar gekeken en ontdekten een klein lek in de radiator... Terug naar Haydom, hier kun je niet mee op pad de bush in. Wij weer naar de garage, maar dit keer was het probleem niet zomaar te verhelpen.

Dan maar in de tuin kamperen dachten we.

Ineens bedacht ik me dat je ook van het ziekenhuis auto's kon lenen. Het was inmiddels een aantal uur later en wij hadden toch wel erg veel zin om even te ontsnappen uit Haydom, dus een klein uurtje later gingen we dan echt op pad met een auto van het ziekenhuis en een gedaileerde routebeschrijving van de directeur hoe we onze weg in de bush konden vinden.

Eerst moesten we nog even tanken.

- Bo was het een beetje zat -

Wij naar het tankstation gereden en terwijl een lieftallig meisje ons helpt met het vullen van de tank constateerd Joost dat de diesel er net zo hard weer uitloopt door een lek in de achterste tank.....

Dus.... wij weer terug naar de garage. Geen probleem, gewoon de voorste tank vullen, die doet het wel en rijden maar. Oke, we zitten natuurlijk in Afrika.

En weer terug naar het tankstation en de voorste tank vullen en op naar het avontuur!

- On our way!! Finally... -

De laatste hindernis was ongetwijfeld de weg vinden met behulp van de tekeningen van Dr. Olsen. Via de kerk, over een riviertje (die er dus niet zijn in het droogseizoen), niet naar links of rechts, vlak voor Mount Harrar naar rechts en dan naar beneden over een riviertje en weer omhoog, rechts aanhouden en op een gegeven moment naar links. Maar ja, daar hadden wij een beetje moeite mee, want welk weggetje is naar links? Alle weggetjes zouden in Nederland de naam geitenpaadje hebben, dus het was niet zo duidelijk als tijdens het uitleggen van de routebeschrijving leek. Na een uurtje zoeken en herhaaldelijk vragen, de mensen begrepen niks van ons en wij van hen, toch de goede weg gevonden omdat 3 mensen achter elkaar hetzelfde zeiden. En inderdaad na de grote steen steil naar beneden in low gear en na de waterpomp naar rechts het bos in en bij de Holy Tree waar gras uit steekt, naar links. Nog een uitdaging zul je begrijpen, want welke boom in een bos is nou de Holy Tree?? We hebben hem uiteindelijk gevonden, maar wij vonden er niet zoveel heiligs aan.

- Locals -

En daar reden we dan over de uitgestrekte savannen, alle nederzettinkjes achter ons gelaten richting onze slaapplek voor de nacht. Het enige wat we tegenkwamen waren enkele hutjes van stro, een verdwaalde aap en wat dikdiks (hele kleine hertjes). Verder veel acaciabomen en baobabtree's. Na een tijdje zijn we naar links het gras ingereden en hebben we kamp gemaakt voor de nacht, inclusief bescherming tegen hyena's en een groot kampvuur dat de hele nacht is aangebleven dankzij de nachtdienst van Joost.

- chillen met Bo bij het kampvuur -

- in de schaduw van de baobab -

We hebben heerlijk gebarbequed op bijeengesprokkeld vuur en vallende sterren gekeken. Als je dan 's ochtends wakker gefloten wordt door een heel vogelconcert en een lik van Bo in je gezicht: wat wil je nog meer?

- ontbijtje -

Na lekker relaxed te hebben ontbeten zijn we zonder hindernissen in een keer door naar huis gereden.

En guess what... vandaag word ik 30!

- Mzee kidogo -

Huisje, boompje, beestje!

- Aangenaam: Bo -

Verassing..... Ik heb een hond! Gekregen van de groentenboer en haar naam is Bo. Ze is ergens tussen 3 en 5 maanden oud en is heel speels! Ze stamt af van een typisch Afrikaans vuilnisbakkenras. Ze luistert nog niet heel goed, maar ze is wel al na een dag zindelijk: volgens mij is het een hele slimme hond. Een keer met haar neus in de poep drukken en daarna nooit meer iets binnen gedaan. Verder luistert ze af en toe al naar Bo, ze kent "come" en "sit" af en toe.... Geduld, veel oefenen en herhalen! Leuk is het om naar haar te kijken, ze kan uren met een touw of een sponsje spelen, maar gelukkig ook rustig opgekruld op de mat liggen aan mijn voeten.

- Come here! -

- En daar zitten we dan! -

- Ravotten -

In de groententuin gaat het ook heel goed, kan bijna bonen gaan oogsten en over een paar weken courgette!! Jummie jummie... De foto's spreken voor zich!

- De tuin in bloei -

- De groententuin breidt zich uit -

- Courgette in bloei -

- Boontjes -

- Salades, broccoli en basilicum -

Nieuws uit Haydom

Twee maanden zitten er al weer bijna op. Van de ene kant vliegt de tijd snel, van de andere kant lijkt het ook al weer heel lang geleden dat ik in NL was. Na een kleine dip vorige week ben ik weer bijna helemaal hersteld. Alle dingen kosten hier veel energie, zelfs de dingen die normaal gesproken vanzelf gaan. Er is geen AH waar je even een maaltijdsalade koopt als je geen zin hebt om te koken. Sterker nog, als je hier een beetje gevarieerd wilt eten moet je je eigen groenten verbouwen! Anders is het ui, tomaat en zo nu en dan een komkommer, wortel en groene paprika. Ook zijn er altijd bananen en sinaasappels. Het ananasseizoen is nu helaas voorbij, maar niet getreurd, straks begint het mangoseizoen! Arusha is dan een paradijs met alles wat je maar bedenken wil (binnen Afrikaanse grenzen dan).

- Kleine Nederlandse vriendinnetjes -

Het is wel grappig om te merken dat eten echt een kleine obsessie wordt. Ik bedoel, ik vond het altijd wel leuk en lekker om te koken en te eten. Hier heb je gewoon niet zoveel mogelijkheden en dan wil je natuurlijk perse iets wat hier niet verkrijgbaar is. Gelukkig kan ik nu gaan oogsten van de groententuin en wordt een grote behoefte bevredigd: sla, rucola, basilicum!!

Heerlijke radijsjes en spinazie en ook de boontjes binnen te groeien, ik heb vandaag ontdekt dat er al 4 cm lange boontjes tussenzitten! Over een paar weken bonen uit eigen tuin. Ook heb ik bij de ingang van de keuken een kruidentuin aangelegd met peterselie, munt en rozemarijn en ook tijm en basilicum gezaaid. Ik wil over een jaar niet weg!

- salade uit eigen tuin! -

Zoals je merkt ben ik veel bezig met de groententuin, het is dan ook een erg bevredigende bezigheid tegenover soms tegenvallende dingen op werk. Laat ik een ding voorop stellen: ik heb het enorm naar mijn zin op Maternity Ward. De ervaring die je krijgt is enorm en ik kan veel doen. Maar soms, als je gewoon de visite wilt doen en je weet dat er 60 patienten wachten en 's middags een hele rij aan poli-patienten, dan is het moeilijk om rustig te blijven als jij er aan komt en er is nog helemaal niks gebeurd. De statussen van de patienten zijn kwijt, er is geen verpleegkundige om de visite mee te doen.... Afgelopen vrijdag heb ik me voorgenomen om alleen maar te genieten. Dus toen ik dit tafereel tegenkwam ben ik de IC van de babies ingelopen heb een weesbaby in mijn armen genomen en melk gegeven. De baby is toen in mijn armen in slaap gevallen en een uur later kon ik aan de slag voor de visite: statussen waren (bijna) allemaal uitgedeeld aan de patienten en er was een leerlingverpleegkundige die mij kon helpen met de visite. Zo kosten de dingen veel minder energie en krijg je zelfs energie van zo'n kleine hummel die in je armen in slaap valt.

Vandaag hebben we een uitstapje gemaakt: van de buurvrouw hoorde ik dat er een 10-daags feest was, ter ere van een 5 maanden geleden overleden stamhoofd, in de buurt van lake Basutu op 45 minuten rijden hier vandaan. Dus met Ilona, Cees en kids op stap en op zeer gedaileerde uitleg van de buurvrouw, na het meer, na de 2e grote hobbel een klein fietspaadje ingereden en inderdaad daar was een feest aan de gang. Na de introductie van de peijnenburg reclame met de naar ontbijtkoek happende Masai kan elke Nederlander zich iets bij dit feest voorstellen. Een grote groep vrouwen en mannen tegenover elkaar in hun mooiste kleding; en dan maar springen op maat van de trom! Ook wij waren van harte uitgenodigd om mee te springen, maar na mijn voetbalblessure van afgelopen week heb ik maar hartelijk bedankt. Anders had me dat natuurlijk hardstikke grappig geleken, beetje springen met de locals!

Ja, ik ben hier aan het voetballen geslagen. We trainen 2x per week en deze week is er een toernooi met een heuse beker waar om gestreden wordt. Helaas was ik niet goed warm en toen ik een klein sprintje wilde trekken om de bal te pakken: PATS. Pijn in mijn bovenbeen. Dus nu moet ik eerst een beetje herstellen voordat ik weer verder kan met voetbaltraining en rondjes om Mount Haydom rennen. Ondanks dat er hier heel veel mooie klimboulders zijn heb ik de stoute klimschoentjes nog niet aangetrokken. Toch een beetje gevaarlijk om in je eentje te gaan klimmen (met de gebroken enkel van Mexico in mijn achterhoofd...)

Nog een laatste nieuwtje: het eerste Nederlandse bezoek komt eraan! Joost (vriend van Floor) komt 2 weken co-schap lopen op Maternity Ward en daarna komt Floor Joost en mij opzoeken nadat ze zelf voor haar werk in Mozambique is geweest. En natuurlijk moeten we er dan ook even op uit met zijn drieen. Ik heb er zin in!!!

Door internetproblemen heb ik een tijdje niks van me kunnen laten horen. Ik had namelijk gevraagd of de router die minstens 80 decibel produceert van de woonkamer verplaatst kon worden naar de keuken. Dat kon uiteraard, moeilijk moeilijk echter. Helemaal niet moeilijk dacht ik, een kwestie van een paar schroefjes losschroeven, router en draden verplaatsen van rechts naar links en dan de schroefjes weer vast. Dat was uiteindelijk gelukt, echter: geen verbinding. Helaas, toch net iets teveel verwacht van de IT jongen…

- De weg van Arusha naar Haydom - 300 km lang -

De afgelopen weken zijn voorbij gevlogen. Met een auto vol heerlijke boodschappen en heel wat euro lichter naar Haydom teruggereden vanuit Arusha. Mama Swai bezocht: Julia je grote kaart van drie jaar geleden staat nog steeds op haar koelkast! Heerlijk weekend gehad, met veel lekker eten, relaxen aan een mooi zwembad, en gezellige avondjes met de medische studenten die ik op sleeptouw had genomen.

- Diner met de medische studenten -

Ondertussen heb ik naast het dokteren er een aantal taken bij gekregen, waaronder die van studentcoördinator. Dat betekent naast alles regelen voor max 6 studenten per keer regelmatig lekkere etentjes bij mij thuis, stoere verhalen vertellen bij het kampvuur en de sterren tellen. Dat zijn er ontelbaar veel! Verder ben ik gevraagd om een managementfunctie op me te nemen, namelijk om het medisch hoofd van de afdeling te worden, met een mooi woord division medical chief. En daarnaast geef ik ook nog 1x per maand les aan het hele ziekenhuis over verloskunde met name, wat is normaal en wat niet. Daarmee probeer ik enigszins het aantal verkeerd ingeschatte beoordelingen te reduceren. Soms wordt ik ergens bijgevraagd en dan denk ik… wat is het probleem? De andere keer word ik pas gevraagd om mee te kijken als iemand al 8 uur lang 8 cm ontsluiting heeft… Het plan is om dat dan een keer per week te herhalen op de afdeling voor de studenten en verpleeg/verloskundigen die niet konden komen. Maar goed, als je zoals vandaag 1 verpleeg/verloskundige op de afdeling hebt staan en 1 op de verloskamers met 8 bedden. Dan is ook daar geen tijd voor. Tja, waar te beginnen om de zorg te verbeteren?

- Aan het werk op OK -

Afgelopen weekend met Ilona, Cees en hun kids op safari geweest. Lekker een dagje door Lake Manyara crossen in eigen safari-auto en alle nijlpaarden, olifanten, giraffen en de rest bewonderd. Helaas geen tree-climbing lions gezien. De prijs op het spotten van een leeuw in een boom steeg naarmate de dag vorderde van een biertje, naar een fles wijn, een fles dure wijn naar een fles champagne. Dat mocht helaas niet baten. Op de terugweg naar Haydom nog wel een konijn en een muis gezien… De andere dag hebben we heerlijk gerelaxed bij Serena Lodge (650 dollar per kamer/nacht) en genoten van het lunchbuffet en panoramazwembad (zie foto, niet jaloers worden, het water was koud!!!!).

- Op safari in Lake Manyara -

- Relaxen bij Serena Lodge, met op de achtergrond: Lake Manyara -

Bij de lodge waar wij sliepen, iets minder luxe, maar toch luxe vergeleken met Haydom, hadden ze een nest jonge katjes. Leuk dacht ik, misschien een nieuw vriendje voor in huis. Zonder probleem kon ik eentje meenemen naar Haydom. De reis verliep zonder problemen, maar toen ik eenmaal thuis was begon het pas. Het lieftallig poesje met schattige witte en grijze vlekjes bleek een monster!!! Eerst wist hij te ontsnappen uit een dichte kartonnen doos met twee van mijn zwaarste medische boeken erop (en dat weegt nogal wat kan ik je vertellen). Daarna ontsnapt hij uit een met ductape dichtgetapete doos en vervolgens uit huis!! Houdini is er niks bij. Want wat had meneer/mevrouw gedaan? Net zoland in het ijzeren muskieten gaas voor het raam gehangen totdat hij/zij op 2 meter boven de grond een gat had gemaakt waardoor ze naar buiten kon ontsnappen. Als dank heeft hij/zij daarna mijn anti-vogel-muskieten-net over de moestuin kapot gemaakt. Asante sana (en bedankt in swahili)! Ik heb dus voor 6 uur een huisdier gehad denk ik…. En niet geslapen. Gelukkig was het vandaag een gekkenhuis op de verloskamers, precies wat ik nodg had.

- Voor en na de ravage -

Anyway! Ik heb het naar mijn zin, de eerste oogst uit eigen tuin is geoogst en het heeft heerlijk gesmaakt. Drie keer raden wat het was. Er staat een klein poesje op als hoofdprijs....