De eerste dagen in het ziekenhuis

De eerste werkweek zit er voor de helft op. Even een kleine impressie.

De eerste dag was wel even schrikken, maar dat was een maandag. Maandagen zijn in elk ziekenhuis hectisch. Er waren ongeveer 60 patiënten die op een dokter wachtten om gezien te worden. Bij een derde was helaas nog geen gynaecologisch onderzoek of echo verricht die in de meeste gevallen toch echt wel nodig bleek te zijn om een correcte diagnose te stellen.Er waren zeker vier vrouwen bij die opgenomen waren onder de verdenking van een miskraam die uiteindelijk niet zwanger bleken te zijn...Nadat ik de visite had gelopen had ik even behoefte aan niks. Geen swahili, geen mensen, geen vragen, geen patiënten. Mijn hoofd was een beetje vol. Waar te beginnen.....??

Gelukkig was het lunchtijd en had ik een goede reden om even het ziekenhuis te ontvluchten en thuis te lunchen.Eenmaal thuis, ben ik maar gewoon even gaan zitten en heb ik bedacht dat ik niet iedereen ineens kan zien. First things first. Mensen met acute dingen eerst en andere dingen kunnen wachten. Toch moeilijk om zulke beslissingen te nemen als je nog niet echt een overzicht hebt over de afdeling.Toen ik had geluncht en had bedacht dat ik me eerst over de opgenomen zwangere vrouwen ging bekommeren werd ik natuurlijk geroepen door een verloskundige.

Het ging niet goed met een bevalling. De moeder had wel volledige ontsluiting, maar geen drang om te persen. Tsja... Dat was drie uur geleden ook al zo, maar nu ging het ook nog slecht met het kind, dus dan wordt de dokter erbij geroepen voor een keizersnede.

Ik mocht mijn eerste dag dus eindigen met een keizersnede.

Welkom in Haydom :-)

Gelukkig voor moeder, kind en mijzelf ging het heel soepel. De kop is eraf!

De tweede dag was ik helaas ziek en heb ik in bed doorgebracht. Vandaag was ik gelukkig weer beter en ging het al een heel stuk beter dan maandag. Ik heb dus goede hoop. De verwachtingen en de lat heb ik maar niet te hoog gelegd. Ik heb zeker een maand nodig om mijn draai te vinden en het gevoel te hebben dat ik het een beetje in de hand heb. En dan nog...

Anyhow, het lijkt er wel op dat het gaat klikken tussen deze plek in de middle of nowhere en mij. Een jaar lang, ben erg benieuwd wat het allemaal gaat brengen!