Happy 2010!

Een nieuw jaar begint met een nieuw berichtje.

Niet vanuit het warme Tanzania, maar vanuit koud Nederland.

Niet alleen cultureel gezien was het even omschakelen...

Van dag van vertrek - nog even relaxen op Bongoyo Island, naar...

... koud en glibberig Nederland!

Allereerst een heel gelukkig 2010 waarin dromen waar mogen worden!

Nu verder met de orde van de dag. Ik heb al 2 weken vrij tijd geconsumeerd. En ik heb dan ook helemaal niks gedaan. Ik voel me bijna schuldig. Maar nog niet genoeg, want vandaag - de eerste dag van 2010 waarin je weer wat nuttigs zou moeten doen - heb ik weer niks gedaan. Nou ja, vakantie gevierd dan. Heerlijk! Uitslapen tot half elf, uitgebreid ontbijten met een krantje erbij. Eens even de stad in, het is nu toch uitverkoop en ik woon er midden in. Toch maar een extra paar warme sokken gekocht en nog een dikke trui. Het is koud!! En ik heb natuurlijk wel een half jaar zonder deze luxe moeten doen!

In Haydom kan je wel stof kopen, maar als je iets leuks wilt hebben, moet je dat naar een kledingmaker brengen met een eigen patroon of schets erbij. Of je moet in de tweedehands kleding die wij vanuit Nederland opsturen willen rondlopen. Die wordt namelijk verkocht op de markt. Soms zit er nog best een leuk retro outfit bij, maar ik heb meestal geen zin om uren door stapels kleding te graaien.

Nog een verschil: eten. Hier ga je lekker naar ap, salade is voor je geoogst, gesneden en gewassen. Er is alles wat je maar wilt hebben en nog veel meer. In Haydom ga ik vlak voor etenstijd eens in mijn groentetuin rondsnuffelen, een paar wortels eruit trekken, een courgette en een paar tomaten en daar sta ik vervolgens nog een half uur het zand vanaf te spoelen. En dan moet je het natuurlijk nog in stukjes snijden en verder bereiden. Maar weet je, het heeft ook wel wat. Haast bestaat eigenlijk niet. Slow cooking, slow living.

Ik denk dat ik me vandaag voor het eerst sinds lange tijd weer eens heb gehaast. Naar de schoonheidsspecialiste wel te verstaan. Heerlijk even genieten van alle geneugten die het ontwikkelde westen te bieden heeft. Ongegeneerd...

Dat wordt weer even wennen als ik straks weer naar Tanzania terugkeer. Waar ik - tussen twee haakjes - nog echt even geen zin in heb. Moet ik Alvin weer alleen achterlaten. Mijn ouders en broertje, vriendjes, vriendinnetjes. Die - by the way - zich met een enorme sneltreinvaart aan het vermenigvuldigen zijn, dus dat mis je ook nog eens allemaal.

Nog twee weekjes - twee weekjes ongegeneerd genieten totdat ik weer terugga.